ในช่วงที่ผ่านมา ได้อ่านบทความ ข้อคิด ข้อเขียน มากมายที่เล่าถึงชีวิตวิถีใหม่ที่ต้องปรับเปลี่ยนเมื่อโควิดมาเยือน สิ่งหนึ่งที่พวกเราประสบร่วมกันคือการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ต้นปี 2562 จนถึงเวลานี้ ที่โควิด-19 เกิดขึ้นและจะยังคงอยู่ในชีวิตพวกเราทุกคนไปอีกระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งไม่มีใครตอบได้ว่าถึงเมื่อไหร่ สิ่งที่เรียกว่า “การเปลี่ยนแปลง” ได้เข้ามาพลิกชีวิตและวิถีการใช้ชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการเรียน การทำงาน การสอน การใช้ชีวิตคู่ ชีวิตครอบครัว ฯลฯ วิถีชีวิตใหม่เหล่านี้ ทำให้มนุษย์ต้องปรับเปลี่ยนเพื่อความอยู่รอด
ในโลกของการทำงาน สิ่งหนึ่งที่ประสบเองคือการต้องรักษาระยะห่างและการทำงานที่บ้านแทนที่จะไปรวมกันที่ออฟฟิศหรือสำนักงาน แน่นอนว่าประสบการณ์ใหม่ๆ ถูกสร้างขึ้น พร้อมๆ กับการให้น้ำหนักเรื่องการ “สื่อสาร” ซึ่งช่วงแรกของการลอง work-from-home แบบ 100% นั้น ทุกคนรู้สึกเหนื่อยกับการปันเวลามาสื่อสารกันเอง เพิ่มเติมทั้งความถี่และช่องทางเพื่อให้มั่นใจว่าประสิทธิภาพการทำงานยังคงเหมือนเดิมหรือดีกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ นอกจากนี้ยังต้องพยายามระวังไม่ให้มีเสียงแทรกจากทางบ้าน เพราะอยากให้บรรยากาศเป็นมืออาชีพเหมือนทำงานในออฟฟิศ หลายๆ ครั้งที่เกิดเหตุการณ์ในลักษณะนี้ขึ้นระหว่างการประชุมผ่านวิดีโอคอล์กับลูกค้าทั้งในประเทศและต่างประเทศ ปฏิกิริยาที่สังเกตเห็นคือ ผู้สนทนาจะอึดอัดหรือพยายามส่งภาษาท่าทางหรือสายตาให้กับสมาชิกทราบ เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นระยะหนึ่งทีเดียว
ทว่าในปัจจุบัน ภาพจำและการยอมรับสภาพแวดล้อมการทำงานจากที่บ้านนั้นเปลี่ยนไป การได้ยินเสียงสุนัขเห่า เด็กร้อง หรือเล่นเสียงดัง หรือแม้แต่บางครั้งสมาชิกตัวน้อยของบ้านเข้ามาร่วมประชุมด้วยเป็นเรื่องปกติ ซึ่งความปกติ (ใหม่) นี้บางครั้งก็ช่วยให้บรรยากาศการประชุมผ่อนคลายขึ้น การได้เห็นคุณผู้ชายทำหน้าที่ คุณพ่อในขณะทำงานดูจะมีมากขึ้น เพราะในเวลาทำงานที่ออฟฟิศจริงๆ คุณพ่อทั้งหลายจะไม่สามารถดูแลหรือเล่นกับลูกๆ ได้ ดูเหมือนว่าในความท้าทายก็มีสิ่งดีๆ ที่ถูกเก็บไว้ นำกลับมาสร้างสรรค์บรรยากาศการบูรณาการและสมดุลชีวิตได้ดีทีเดียว
🙂 Enjoy work-life integration